مقدمهای برتندخوانی پس از جنگ جهانی دوم تجربه به انسان آموخت که چشم و ذهن او این قابلیت را دارد که با تمرین به حدی بالاتر از ادراک برسد و با سرعت بیشتری ببیند و تشخیص دهد. ماجرا از این قرار بود که در جنگ جهانی دوم متوجه شدند که بعضی از خلبانان اهداف مورد نظر خود را به خوبی تشخیص نمیدهند، چرا که سرعت بالای هواپیما و پایین بودن سرعت تجزیه و تحلیل و ادراک ذهن و چشم خلبان این قابلیت را به آنها نمیداد، دستگاهی را طراحی کردند که کارش این بود، تصاویر را به خلبان نشان میداد و خلبان هم تصاویر را به خوبی میدید و بایستی تشخیص میداد که تصویر چیست؟ اوایل تصاویر را به صورت آرام و با سرعت کم نمایش میدادند، تصاویری مثل کامیون، چادر، ساختمان و... و رفته رفته با گذشتن هر مرتبه سرعت را افزایش دادند تا جایی که در اثر تمرین بر روی این کار، همان خلبانان توانستند با سرعت زیاد، تصاویر را تشخیص دهند و چیستی آن را درک کنند.