Blauw, blauwer, blauwst

Soms, als ik naar school fiets, vormen zich zinnen in mijn hoofd. Vaak begint het met maar één woord en breidt het daarna pas verder uit. Maar telkens wanneer die zinnen zich vormen bouw ik verder tot die zinnen voor mij een betekenis hebben, een perfectie vormen. Deze teksten zijn er volgens mij om ( anoniem) te tonen aan de buitenwereld en mensen te verbinden. Voor sommige zullen mijn poëzie niet veel betekenen, voor sommige misschien meer?
Ik hoop in elk geval dat mensen er van zullen genieten. Mijn eerste werkje: