Patronum

Hayatım birden bire değişmişti. Bir yandan hayatımın aşkı bir yandan ise nefret ettiğim abisi. Her şeyi yavaş yavaş anlıyordum, kimin ne olduğunu yavaş yavaş çözüyordum...
Emre beni boğazımdan tutarak duvara vurdu. "Kimseye söylemeyeceksin!"
Nasıl yapacaktım? Her şeyi bilip nasıl susacaktım?
"Anladın mı Asel?" Kafami tamam dercesine salladım. "Şimdi odamdan çık ve bir daha ayağımın altında dolaşma!"
Birden Emre'ye doğru adım attım ve elimi göğsüne koydum. Afallamıştı. "Sen böyle biri değilsin ve ben senin kim olduğunu çözücem." Dedikten sonra bir şey demesine bile izin vermeden odadan çıktım. Işte şimdi ölüme adım adım ilerliyordum ama nedense hoşuma gidiyordu.