Hiç bulunmayan sayfalar, hiç okunmayan cümleler ve hiç duyulmamış olması dilenen sözcükler... Hayatımıza ansızın girip, öylece çıkıp giden insanlar... Yoruldum. En çok da kendimi ararken kayboldum. Acıklı bi romanın son sayfası, posta kutusunda kalan kağıtlar... Kafam karmakarışık. Bu dünyadan yeterince nefret etmediğimi sanardım ama yanılmışım. Hayır, hayır. Bu kadar umutsuz değilim. Henüz değil. Hala bir şeylere inanabilirken hiç değil. Onun bakışlarının gölgesinde böylesine savunmasız kalabilirken ise hiç...