Menekşe

Efrum;
Adı gibi çiçek,
Gözlerinde çiçeklerin en güzel rengini toplamış,
Bakışları değdiği yüreği hoplatırdı.

Ekrem;
Efendiliğin vücud bulmuş, ete kemiğe sığmış haliydi,
Gözleri harama değince kalbi kor ateşlerde kavrulurdu.

İkisi de bir tevafuk eseri gelmesi beklenen sona dek birbirlerinden başka kalbe ait olmayacaktı.