"Üşüyorum." dedim istemsiz bir şekilde. Her zaman ağzımdan çıkan bir kelime olarak. Yine aynı gülümsemesi ile ellerimi elleri arasına aldı. Sıcak nefesini verip ellerimi ısıttı. Kalbimin yine hızlamasını umursamamaya çalıştım. Ama ben buydum, o saçma tabirleriyle kız gibi üşüyen. Karla asla oynayamamış, kar yağarken asla dışarı çıkamayan, denize giremeyendim. Ben sürekli tirtir titreyendim, benim hastalığım buydu. Ben sürekli üşüyordum. Ama beni ısıtacak birini bulmuştum.