Onların tek yaptığı, çiseleyen yağmurdan kaçmaktı. O su damlalarından birlikte kaçmaya çalışıyorlardı, peşlerine günahlarını da takarak. Hayır, ıslanmaktan korkuyor olmaları söz konusu dahi değildi. Onlar kaçıyordu, o kaçışın içine aldığı zaman diliminde huzurlulardı; sadece onlar ve birbirleri için atan kalpleri. Geride bıraktıkları hiçbir şey ikisinin de umrunda değildi, birbirlerinin yanında oldukları sürece başka hiçbir şeye ihtiyaçları olmazdı. Ya da onlar öyle zannediyordu. Yine de kaçmaktan çekinmediler, yağmurdan kaçmaktan korkmak yerine bundan zevk aldılar. Büyük bir günah işliyorlardı, bundan pişmanlık duymadılar. Sonunu bile bile devam ettiler. Onlar, en sonunda doluya tutulacaklarının farkındalardı.All Rights Reserved
1 part