UMUT BEKÇİSİ(Düzenleniyor)

Hayat hikayesini bir şekilde kendi kendine örmüş,ben olmadan o ipliğin asla örülemeyeceği kadar gerçek bir hikayeydi.Sanki beni defalarca öldürmese,eli kanlı olmayaşına dair şeytana hesap verecekti...
Kafamızın içinde kurduğumuz o senoryalar hayatımızın bizden çaldığı ve hep yaşamak isteyeceğimiz de gerçeklerdi.Bu yüzden hayattan her isteğimi kafamın içinde canlandırırdım ve orada olmasını istediğim hiçbir şey boşa çıkmazdı...Zihin kontrol edildiği takdirde hayatta kalmayı sağlarken,fazlasıyla ağır gelen düşüncelere de cenaze sahipliği yapıyordu...
Büyük kahramanlar,büyük olayın kötü sonuçlarından dolayı iyi olurlardı.İyi olmak için,kanın parmak izini taşımak gerekiyordu.Aslında iyi olmak icinde kirli olmak gerekiyordu...Hayatın senaryosuydu bu.Cümlelerim ise büyük bir kabusun kahramanları olurken,acılarım hep hayatımı yönetirdi.Doğduğum anın ilk çığlığı kalbime ötenazi izni vermişti bir çok kere.Acımın kalbi,ritimlerini bana karşı durdururken acı içinde ölmek en son hayal edeceğim bir şeydi...Acı içinde ölmek..."Yaratıcının azabıydı ve dünya hırsını insanlardan alıyordu..."
Ruhumun içinde kalan hikayeyi,kalemimle birlikte öğrenmek istersen,ben tam burada yarım bir şekilde olacağım...