*Yıldızsız Bir Gökyüzü *isimli ilk kitap:)
"Aynı karanlıkta örtse üstümüzü herkes kendi gecesinde izler başka bir gökyüzü...☆🌙"
"Son konuştuğumuz gece yıldızlar bile küsmüştü gökyüzüne...🌑"
******
Zifiri karanlıktı,genç adam elinde bastonuyla terasta durmuştu,karanlık içinde beli olmayan sureti insanin içine.daha da korku sallıyordu Kehribar rengi gözleri ay ışığının altında ateş gibi parlıyordu.
"Timur!Genç kıza resimleri attın mı?"diye sordu zifiri karanlık adam.
"Attım abi."
"Ne oldu peki?"
"Kız inandı,dediğimizi yapıp gidecek."son duyduğu sözler genç adamın yüzünü güldürmeye yetmişti.
Sonunda istediği oluyordu.Çocuğunu onun elinden alanların ,çocuklarının hayatı şimdi onun elindeydi.
******
Karanlık şehrin, karanlık çocuklarıydık biz.Işığın kendisiydik biz.Asıl mesele kimin yolunu aydınlatıyor olduğumuzdu.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."