Nazım'ın Pirâye'si

Nazım: Ahh benim Pirâye'm...

Nazım: Benim ömrümün tamamı olan can eşim.

Nazım: Sevdiğim ve sevebileceğim her bir şey olan Kadın'ım.

Nazım: Bu bir veda, sevgilim Pirâye'm...

Nazım: Gölgesinin dâhi düştüğü her yeri hâr alevleriyle yakıp kor edecek, külleri bile kalmayana değin tutuşturacak bir firâk.

Nazım: Bir mâtem.

Nazım: Acısının damla damla süzüldüğü göz çukurlarını, birer veyl kuyusuna dönüştürecek azap dolu bir yas.

Nazım: Bu bir kaybediş.

Nazım: Şarjörünü bizzât kendi ellerimle doldurduğum silahın namlusunu sol yanıma nişan alıp, sahip olduğum bütün korkularımla tetiği çektiğim bir çaresizlik.

Nazım: Bu bir ölüm, sevgilim.

Nazım: Varlığıma yaşam bahşeden aşkın avuçlarımdan kayarken onu yitirişimin uğruna, bileklerimin kalbine vurduğum iki jilet kesiğinin emâresi birer intihâr.

Nazım: Uyu, Pirâye'm.

Nazım: Zirâ, bu yalnız bir hâyâl, serâp yahut düş.

Nazım: Uyu, benim Pirâye'm.

Nazım: Sen uyandığında öleceğim, sevgilim...

❦

08.06.2024... ❦