SÜHEYLA

"Süheyla..
Zarif ve güzel kadın.
Şimdi ben gidiyorum ama arkamda bıraktığım o hırçın kadının kalbini de kendimle götürüyorum.
Çok kızacaksın bana biliyorum.Ama kızma,hepimiz için en doğru olan şeyi yapıyorum.Bizi koruyorum,seni koruyorum.
Sakın ağlama,görmesin kimse yaralı yanını.
Ve birtanem,
Hep ilk tanıdığım gibi kal olur mu?
Kimseye eyvallah etme.
Hiç bir şeyden korkma.
Benim mecburiyetlerle terkettiğim bu şehri,asla kendinden mahrum bırakma.
Seni çok seviyorum ...
Sana her zaman nefesin kadar yakın olacağıma söz veriyorum.

Kırmızı kar yağdığında döneceğim sevgilim.
İyi bak kendine.."

Kelimeler boğazımda düğüm olmuş,gözyaşlarım yanaklarımdan süzülmeye başlamıştı.
Bir masal daha mutsuz sonla bitmişti...