Bacaksız ✖️

"Yıllar önceydi, çokda güzeldi, renkli rüyalar otelinde."

~

"İyiyim ben aslında. Sadece biraz yalnızım, ama sorun değil. Tuhaf bir his var bugünlerde içimde, tamım desem değilim. Bir eksiklik var ruhumda. Yalnızlık denileneyecek kadar koyu bir şey bu his. Duygularıma kontrol olamıyorum. Huzur bile var kendi yalnızlığımda.
Merak ediyorum; balıklar hiç korkmuyorlar mı? Aşık olduğunda unutmaya. Zordur balık olmak. Herşeyi unutuyorsun ve unuttuğunu bilmiyorsun bile. Düşünebiliyor musun?
Pekii ya kuş olmak? Kuşlar özgürce gökyüzünde süzülürler. Yükseklikten korkarlar mı kuşlar? Ama bence onların yanlarında uçmaları için sebepler var. En kötüsü ucsuz bucaksız gökyüzünde yalnız uçmak.
Sen nasılsın? Benden daha iyi misin? Hala yalnız mısın? Yoksa benim gibi eksik hissediyor musun? Ben çok tuhafım şu günlerde," susmuştum ve ne diyeceğini bekliyordum.
Bu sözlerden sonra diyecek bir şey kalmışmıydı ki? Beni şaşırtarak;
"Haklısın," dedi ve uzanarak şefkatle o yumuşacık dudaklarıyla beni öptü.