"Θα σταματήσεις ποτέ να φέρεσαι σαν κόπανος;" του φώναξα όταν του πέταξα ένα από τα κλαδιά από το έδαφος και για κακή μου τύχη το απέφυγε.
Με κοίταξε εντελώς ήρεμος, σα να είχε συνηθίσει να του πετάνε κλαδιά στο κεφάλι.
Ποιος ξέρει;
"Όχι." ήταν το μόνο που είπε προτού συνεχίσει να με καθοδηγεί μεσα στους σκοτεινούς δρόμους.
"Θα σταματήσεις ποτέ να φέρεσαι σαν κόπανος;" του φώναξα όταν του πέταξα ένα από τα κλαδιά από το έδαφος και για κακή μου τύχη το απέφυγε.
Με κοίταξε εντελώς ήρεμος, σα να είχε συνηθίσει να του πετάνε κλαδιά στο κεφάλι.
Ποιος ξέρει;
"Όχι." ήταν το μόνο που είπε προτού συνεχίσει να με καθοδηγεί μεσα στους σκοτεινούς δρόμους.
~*~
Ολες οι αναποδιές θα έρθουν στην Ζωή κατάμουτρα όταν ο μικρότερος αδελφός της γίνει ξαφνικά θύμα απαγωγής. Η Ζωή, παρά τις αντιρρήσεις των γονιών της, είναι αποφασισμένη να γυρίσει τον αδελφό της σπίτι, ακόμα κι αν αυτό της κοστίσει τα πάντα.
Ναι, περίμενε να της έρθουν σφαίρες στο κεφάλι. Περίμενε επίσης μεγαλόσωμους άνδρες να προσπαθούν να την απαγάγουν όπως ακόμα ήταν αναμενόμενο να την εκβιάζουν και να της δημιουργούν ψυχολογικό πόλεμο.
~Πρώτο βιβλίο~
<<Λοιπον;Τι ηταν τοσο σημαντικο που επρεπε να με φερεις εδω μεσα στα αγρια χαραματα;>>
<<Νεα υποθεση>>του ειπε χωρις περιστροφες πετωντας εναν φακελο μπροστα του.
Επιασε τον φακελο και τον ανοιξε στην πρωτη σελιδα.
<<Την λενεΤζουλιετα.Ειναι 26 χρονών και πολυ γνωστη ηθοποιος,μπορει και να την εχεις ξαναδει>>του εξηγησε καθώς τον ειδε να την παρατηρει.
<<Οχι,δεν μου λεει τιποτα και τι δουλεια εχω εγω με αυτη την υποθεση;Δωσε μου κατι πιο σοβαρο>>αντιγυρισε πετωντας το φακελο πανω στο γραφειο.
<<Λυπαμαι Άλεξ αλλα δεν γινεται.Η υπόθεση ειναι πιο σημαντικη απ'οτι νομιζεις.Η κοπελα θα μπει σε προγραμμα προστασιας και θα ειναι υπο την δικη σου προστασια...>>