Geç Kalınmış Af

Kapalı bir kutuya benzer karşımızdaki kişinin içi. O kutunun kendiliğinden açılmasını beklemek, budalalıktan başka bir şey değildir. Karşımızdaki bir çift göze, en ince detayına kadar bakarsak, işte o zaman kutu açılır, hiç zorlanmadan. Ve tüm yaşanmışlık tokat misali çarpar yüzümüze. Ben, bu kutunun kendiliğinden açılmasını bekleyen budalalardan biriydim, çünkü onunla göz göze gelmeme engel oluyordu beynimdeki yerini daima sıcak tutan o soru: Hangi sebep, bir anneye çocuğunu terk ettirmek mecburiyetinde bırakır?

Kendimce cevap bulmuştum bu soruya: Hiçbir sebep! Oysa yanılmışım da yanıldığımı kabullenmek zor geliyormuş bana.