İnsan,kaderini kendi yazamazdı.Tamam belki çabalayıp,bazı şeylerin kendi isteyiyle yön verilmesini sağlayabilirdi.Ama yapabilecekleri bu kadarla kalır,daha fazlasına gücü yetmezdi.Çünkü O sihirli kalem, kaderi yazdıysa eğer,geri dönüşü olamazdı.Belki farkında değildik ama bu iki heceli sözcük o kadar büyük birşeydi ki,resmen bütün hayatımızı kapsıyordu.Peki bu kader çok kötü bir şeymiydi? Hayır.Çoğu insanın iyi yazılmış bir kaderi vardı.Ama bunun yanında kötüleri de vardı.Kimsenin başına gelmeyen, insanı karanlığa sürükleyen türünden.Başında bu olan talihsiz insanlardan,o zifri karanlıktan kurtulup, aydınlığa çıkmak için çalışan çok kişi oldu.Ama başaramadılar.O da başaramadı John...
Genç bir çocuğun yaşamaması gerekenleri yaşadı,boşlukta oldu,bazende öksüz hissetti.Ama bu yetim çocuk,pes etmedi bazen istedi,kendini boşlukta hissetmek istedi.Fakat yaşadıkları,ve yaşayacakları için her seferinde vaz geçti.Ayakta kalıp değer verdikleri için mücadele etti.O çok özel bir çocuktu.İnsanlık için özeldi.Fakat bunu çok az kişi biliyordu,çünkü o çocuk kimsenin onu farkedemeyeceği yerlerde, arkadaşları ve insanlar için kötü gobinlerle savaşıyordu.Yanlız değildi,ama yanında olamayan arkadaşlarının hasretini çekiyordu.Lakin herşey onun yükümlülüğünde de değildi,yükünü paylaştığı bir de ejderha yumurtası vardı,özgür olan son ejderha yumurtası...
***
''Benim elimde olan en büyük cevher umuttu ve ben ona sıkıca tutundum. Asla da bırakmadım.Çünkü biliyordum ki ;hayat sizden umudunuz hariç herşeyi alabilir...''
John Mayer
---
Hikaye 1.yılını doldurmuştur.
# Gençkurgu-- Fantastik #
# 3. Fantastik
# 1. Akademi
# 1. Büyü
# 1. Ejderha
# 1. Efsane
# 1. Krallık
# 1.Takıntı
# 2. Savaş
- Düşünsene, sen büyünün her şey olduğu bir dünyada, zerre kadar büyü gücüne sahip değilsin. Sen bu dünyada hiçbir şey yapmazsın. Her şeyden vazgeç gitsin. Sen doğuştan eziksin !
Cümlesini bitirdikten sonra yüzüme doğru baktı. Gözlerindeki aşağılayan bakışlarla yaptığım mimikleri izliyordu. Sağ elini kaldırıp yüzünü aşağıya yukarı doğru sıvazladıktan sonra eli yüzünde durdu. Elinin yardımıyla sağ gözünün göz kabağını havaya kaldırdı. Işaret ve orta parmağını gözünün üstüne yerleştirip göz bebeğinin iyice görmemi sağladı. Göz bebeğinin içinde bile beni aşağılayan, hor gören bir tutum vardı.
Elini yüzünden çekip gözlerini gözlerime tekrar dikti ve güçlü kahkahalar atarak gülmeye başladı. O kahkahalar attıkça içimde kopan fırtınadan haberi bile yoktu.
- Yanılıyosun ! Dedim sesim güçlü ve yüksek çıkmıştı. Yüzüne doğru baktığımda anlamsız gülümsemesi kaybulmuş şaşkın bir şekilde bakıyordu.
- Ben ezik değilim. Ben güçsüzleri korumak için kendini ateşe atmış biriyim.
****************
İçinde bulunduğum Daryon krallığı da dahil bütün dünya büyü gücü üzerine kuruluyken benim içimde hiçbir büyü gücü yoktu. Köyümüze gelen elçinin beni akademiye götürmesi ile bütün hayatım kökten değişti.
Şimdi ejderhayı ve yeni sahip olduğum güçleri kullanarak en güçlü olmak zorundaydım. Bu sayede canımdan bile değer verdiğim herkesi koruyabilecektim.