Bu iki gencin aşkı, iki gencin aşkından da fazlası.. çektiği acıları, yaşadığı ızdırapları.
Kavuştuğumuz mutlu günlerde o güzel ellerine kalemini hapsetmişti, bende kollarıma onu geniş sırtını. Kafamı yan çevirerek sırtına koymuş ve gülümseyerek fısıltıdan farksız, "Tae-hyung.." dedim sessizce. Huzur verici nefes sesine odaklanırken; o ise son yazdığı o ilahi şiirinde takılıydı.
Ondan sorarcasına mırıltılar duydum, benim için belki de o sesi son kez duyacaktım, son kez sarılacaktık birbirimize, son kez öpecektik doyasıya.
Gözlerim dolarken, her şeyi kabullenmişcesine "Gerçekten yaşıyor musun?" diye sordum.
Sıkıntıyla nefes aldı ve o da sessizce;
"Hayır, yaşarken ölüyorum."
Bu kitap, yaşanan en büyük aşklara adandı, bu kitap çok sevipte kavuşamayanlara adandı.
1969 ve 1991 yıllarında konusu film olmuş, 2018 yılında ise mini dizi olarak yayınlanmış; Kore'nin ilk kadın Soprano'su Yun Sim-Deok ve tiyatro yazarı gizli şair Kim Woo-Jin'in aşkına adanmıştır. Ruhları şad olsun..
Üçüncü adadığım kişi ise, instagram'da harika editler yapan, mükemmel ötesi kapağı tasarlayan @tooxicpill hesabının sahibi Meave'ye adanmıştır. Şükranlarımı iletiyorum.