Gözlerdeki Sır

Ne zaman yere düşsem, bunun hep kendi suçum olduğunu düşünürdüm. Benim yüzümden başıma geldiğini. Orayı kendim iyileştirmeye çalışır, kendi canımı yakardım. Bu yüzden yaralarımı hep açık tutardım, benden başka kimsenin orayı kanatacağını bilmeyerek. Ama bu dünya hiç de adil değildi.

Bilemedim.

Sürekli aynı yerden kanayacağımı, bedenimin acılar içinde kıvranacağı bilemedim.

Bende, içimdeki acıları bir daha göstermek yerine onları nefretimle besledim, ruhumun en icra köşesinde yaktım. Ama yine beceremedim, küllerimi saklamayı bile beceremedim.