BUZDAN NEFRET

Karşısındaki aynadan gelinliğine baktı. Kar gibi beyaz ve soğuk, diye geçirdi içinden.

Sonra kendisine baktı. Sıradan bir gelin gibi görünse de değildi.

Ne o sıradan bir gelindi ne de bu evlilik sıradan bir evlilikti. Peki evleneceği adam kimdi?

Bir aşık.

Hayır!

Sevgi dolu bir eş.

Hayır!

Huzur, mutluluk?

Hayır. Hayır. Hayır!

Saf nefretti o adam. Kimsenin göremediği ruhunu, her gün biraz daha donduran; artık kimseye ait olmayan kalbini, yavaş yavaş nefretiyle buzlaştıran adamdı o.

Kardan adam değil, buz adamdı o. Kolay erimeyecekti bu yüzden ve eridiği zaman artık çok geç olacaktı. Belki de buza çevirdiği kalbi, eridiği zaman buzlarla beraber yok olacaktı.

Bu nefret ikisini de önce donduracak sonra yok edecekti.

Kapak Tasarım: @CimenBarmaz