İki insanın benliklerini bulma hikayesi. Her şey kibrinden önünü göremeyen patronumun, duvarlarını ve duvarlarımı yıkmasıyla başladı. Bunu nasıl mı yaptı? Sarılarak... Beni de kendini de tuz buz etti. ALINTI Sarılmak...Çoğunuz için bir eylem belki ama benim için tamamlanmakla eş değer. Anneme, babama, arkadaşlarıma sarılırken de mutluyum. Ama onunla sarılınca iki kişi değildik de tek kişi olmuştuk sanki. Bunu daha yeni bir anlam yükledim aslında. Önceden iki kolun başka bir bedende kavuşmasıyken... Şimdi kendini bulmak gibiydi. Uzun süre kirli havaya maruz kalmış birinin, temiz oksijen çekmesi gibiydi. Temiz ama baş döndürücü. Rahatlatıcı ama içe sığmaz. Varlığı doyurucu, yokluğu açlık gibi. Nefes gibi aslında.