The Vampire with blue eyes

Het herschreven deel van The Vampire with blue eyes.

"Wat is er gebeurd, Ezra?" Ik leg mijn hand langzaam om de zijne. Ik weet niet precies of hij behoefte heeft aan mijn aanraking, maar ik wil hem laten voelen dat ik er voor hem ben. Waar dit verhaal ook heen gaat, het heeft veel impact gehad op zijn leven.

"Spreuken zijn krachtig, kunnen je gedachtes naar iets waar je voor strijd afnemen. Kunnen je gedachtes volledig blanco laten raken. Zeg het maar en spreuken kunnen het. Het is alleen van een heel ander niveau als je de spreuken volledig en goed uit kunt spreken. De gevoeligheid voor spreuken hangt af van wat je bent. Mensen kunnen daarentegen slechter tegen spreuken dan vampiers en dan hebben we het niet over vampiers uit hogere ranken, die de spreuken op sommige momenten zelfs af kunnen weren. Het erge aan dit verhaal is dat mijn vampier en ik nog niet één waren. We zaten in de samensmelting."

"O god.." mompel ik verstikt.

"Heksen zijn krachtige wezens, Harper. Krachtiger dan we ons ooit hadden kunnen bedenken." Hij schudt zijn hoofd en stoot een humorloze lach uit, voor zijn gezicht omhoog schiet. Zijn krachtige gouden ogen haken zich vast in de mijne. "Mijn krachten zijn sterk. Zo sterk dat ze dodelijk kunnen zijn. Dat had ze van begin af aan al door." Maar dat zijn niet de laatste woorden die door mijn hoofd blijven spoken. Het is de laatste zin, die hij na een korte stilte uitspreekt: "Ze was uit op een moordwapen."