...Στέκεσαι μπροστά στις στάχτες﮲ στάχτες από όνειρα που κάηκαν στο βωμό του εφιάλτη. Κι αν εμφανιζόταν τώρα μπροστά σου το Τζίνι και σου έλεγε ότι έχεις μια ακόμα ευχή; Τι θα ευχόσουν; Ρίχνεις το νόμισμα στον αέρα γιατί δεν μπορείς να αποφασίσεις. Οι στάχτες ανασηκώνονται τη στιγμή που προσγειώνεται πάνω τους. Και τότε, λίγο πριν πλαγιάσει στο έδαφος, ξέρεις τι είναι αυτό που εύχεσαι να δείξει. Ξαφνικά ξέρεις τι είναι αυτό που θέλεις να ευχηθείς. Το Τζίνι χαμογελάει σαρδόνια, και πραγματοποιεί ''την κορώνα'' που έδειξε το κέρμα κι όχι ''τα γράμματα'' που ήθελες εσύ...