Seni anlıyorum Lavinia, gerçekten.
Sevmenin insana neler yaptırabileceğini az çok kestirebiliyorum. Bu yüzden, içten içe sana çok kızgın ve kırgın olsam da, bunu sana yansıtmamaya çalışacağıma söz veriyorum. Gerçi, bu ne kadar umrunda, orası da tartışılır ama...
Seni kalbimin en derinliklerinde hissediyorum Lavinia, hatta her zerremde. Günlerdir, belki haftalar belki de aylardır aklımın bile her köşesine işlemeyi nasıl başardın bilmiyorum.
Seni 'hayatım' haline getirmem benim suçum değildi ama yine de özür dilerim.
Keşke zihnimden ya da kalbimden geçenleri okuyabilseydin. O zaman her şey o kadar kolay olurdu ki...
Şimdi ben sana yardım edeceğim. Sana sevdiğin adam hakkında olabildiğimce doğru bir şekilde bahsedeceğim, sen de bunu istiyordun zaten. Tek temennim, senin de benim gibi karşılıksız kalmaman.
Çünkü senin solan gözlerin, içime öyle bir dert oluyor ki... Bir de, elimden hiçbir şey gelmemesi...
Zor Lavinia, çok zor...
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."