Belki Bir Gün

"Bak! Elimdeki yaraya, kolumdakine, boynumun altındakine. Görüyor musun! Vücudumda iyileşmeyen yaralar çocukluğuma, sizden kaçtığım, size göstermek istemediğim diğer benliğim küçük bir kızın paramparça olan ruhuna ait. Her gün biraz daha iyi görünmek, geçmişimden kurtulmak, mutlu olmak için çalışıyorum ama sizin gözünüzde soğuğum öyle mi? Siz ne anlarsınız ki? Babası tarafından dövülen kişi siz değildiniz! Bir kız çocuğunun babasına aşık olması gerekirken ondan korkarak büyüdüm ben! Hiçbir zaman babam varmış gibi hissetmedim." Onların daha fazla üstüme gelmemesi için yalvarıyor, güçlükle çıkan sesimi kontrol altına almaya çalışıyordum.

"Babam, küçükken bir masal bile anlatmadı bana. Bende bu yüzden hiç hayal kuramadım hayatım boyunca."

...
Bu kitapta kendinizi bulmanız biraz imkânsız. Bu dünyada hiç tanımadığınız yanınızı, kaybettiğiniz gözyaşlarınızı ve aslında acının '1000' tonunu bulacaksınız.

Kayla daha küçükken babası tarafından şiddet gören ufacık bir kızdı. Tesadüfen hayatına giren dört erkek ile başına koskoca bir bela alan Kayla, kafasında kurduğu babasının halüsinasyonları ile psikolojisi yerle bir olmuştu.

"Onlar senin duygularını temsil ediyorlar."

Her kızın hikayesi ciddiye alınmalıydı. Çünkü her kızın hayalini mahveden bir katil kesinlikle en yakın bulduğu kişiydi.
Peki, eğer katili babasıysa?

İşte o kıza dokunmayın. O gökyüzüne ateş edip, kurşunu kalbinde hisseden tek solmuş bir papatyadır...