KUM TANESİ

Bilmiyorlardı ki insanlar belki biraz daha düşünse bu cinayetlerin hiçbiri olmayacaktı. Ve düşünmek hem insan için hem ruh için ilaçtı. İnsan düşündüğü için vardı. İnsan düşündüğü için insandı. Gözlerimi her kapattığımda gözlerimde canlanan kirli soğuk dokunuşlar, üzerime düşen iri gölge ve o tuhaf orman kokusu... Hiçbiri unutulacak gibi değil. Çünkü hatırlanacak pek bir şey yok zaten. Bölük pörcük tüm hatırlananlar. Bazen bir gölge düşüyor göz bebeklerimin içine, bazen boş bir koridor, kırık bir kapı, sık ağaçların ördüğü bir orman, kanlı iri eller var kötü anıların içinde. Bazen de gece kadar karanlık saçlar. Çok siyahlar. Ya da karanlık olduğu için öyleler...