17. KİŞİ

"Marry Turner. 17 yaşında. Doğum gününde ormanda ölü bir şekilde bulundu. Ölüm raporunda hayvan saldırması yazıyor fakat gerçek öyle değil. Asıl raporunda dudaklarının ve parmaklarının canice kesildiği, gözlerinin oyulduğu ve en son kalbine bıçak saplanıldığı yazıyor.
Hazel Shaw. 17 yaşında. Doğum gününde bir lunaparkın dönme dolabının yanında ölü bulundu. Saçları köküne kadar kesilmiş, yüzük parmağı koparılmış ve en son vücudunun 8 farklı yerine bıçak saplanılmış. O gecenin sabahında polisi birisi arayıp lunaparkta bir kızın cesedini bulduğunu söylemiş. Fakat polisler geldiklerinde kızın cesedinden başka kimseyi görememişler. Bilgisayardan numara kayıtlarına baktıklarında numara orada yokmuş. Katili bulmak için kamera kayıtlarını her ne kadar araştırsalar da kızın ölümü bir sır olarak kalmış. Ve daha nicesi... Her yıl şehrin farklı yerlerinde 17 tane kız cesedi bulunuyor. Cesetlerin hepsi kız. Hepsi 17 yaşlarına girdiği gün öldürülüyor. Katilimiz o kadar profesyonel ki kamera kayıdı olsun kendine dair birşey olsun hiçbir iz yok. Karşımızdaki kişi asla küçümseyemeyeceğimiz kadar işinde iyi ve duygusuz birisi. Bu yüzden seni uyarıyorum çocuk. Bu işe bulaşma. Eğer onu öğrendiğini öğrenirse seni yaşatmaz. Kamera kayıtlarını bir şekilde sileceğim. Sen bugün o sınıfın kapısında hiç olmadın."

Ama ben mucizelere hep inanmıştım. Neden olmasınki? Neden damla okyanusu alt etmesin? Hırsla yanımdaki adama döndüm.

"Bir mucize olacak. Bir mucize olacak ve damla okyanusu yenecek. Bir mucize olacak ve senin küçük gördüğün ben onu bulup cesedini önüne attığımda bu laflarımı hatırlayacaksın. Seninleyim yakışıklı. Ucunda ölüm bile olsa, sonucunda o ölecekse seninleyim. Onu birlikte bulup alt edeceğiz."

"Duy sesimi okyanus. Ben Nadia Black. Namı değer damla. Ecelin olmaya geliyorum!"