annem ve babamı kaybettikten kısa bi süre sonra babamın borçları yüzünden eve haciz gelmiş ve herşeyi alıp götürmüşlerdi. şuanda ise boş sokaklarda yanlız başıma yürüyordum. boş ve karanlık sokaklar ilk defa gözüme bukadar cezbedici gelmişti. sanki karanlıktan korkan ben gitmiş yerine yıllardır karanlığa alışmış karanlıkla bir bütün olmuş bir ben gelmişti. Zaten insan oğlu zamanla herşeye alışmıyormuydu. Ölüm? Acı? Karanlık? Yanlızlık? Ve daha birçoğu ama biliyordum ki bu karanlık günlerin sonunda mutlaka aydınlığa kavuşucam. ama önce kendime kalıcak bir yer ve beni soğuktan koruyacak kalın kiyafetlere ihtiyacım var. hafif bir rüzgarın etkisiyle dağda üşüdüğümü hissederken telefonuma gelen mesajla durup telefona baktım bilinmeyen numaraydı. bilinmeyen : üşüdün mü? bilinmeyen : ilerideki bankta bi ceket bulucaksın onu giy Asel : sizde kimsiniz? Asel : numaramı neden buldunuz? bilinmeyen : sedece bir dost... sanırım biri telefon şakası yapıyor deyip telefonu cebime koymak üzereyim ki ilerdeki bankaların üzerindeki ceket dikkatimi çekti... devamı kitapta... Bu isimle yazılan ilk Wattpad kitabıdır