Her zaman için siyah giyinimim... Üstümde havaya zıt , gözlerimle uyumlu deri ceket, kot bir pantolon ve kapkara botlar...
O gün yine Patron'a çalışıyordum. Günlerce süren talimatları bugün yenilenmişti. Her zamanki gibi tehdit , şantaj , ölüm...Herkesin içinde vicdan vardı. Bazılarınki her zamanki gibi günyüzünde bazılarınki ise kalbinin en derinliklerinde...
Hayat zordu, hayatta kalmak daha zordu. Gündüzleri iyi rolünü , geceleri ise zora oynadığım roller artık canımı sıkmaya başlamıştı.
Hayatımın değişmesini bekliyordum, bir mucize olmasını... Sanırım zamanı gelmişti ki hayatım yavaş yavaş değişiyordu. Önüme çıkanlar bir tesadüf değil, bir kaderdi.
Ve bu kader, sanırım beni kendine alıştırıp sonra sevdirecekti ki yaşananlardan başka sonuç çıkaramazdınız...
~15.04.2020~( Herkesin sonu bizim başlangıcımızdır belki de...)