Ben Banu.Son 4 yılım kayıp gitti.Geriye bir ben birde benden kalanlar kaldı.Sebebi mi?Okudukça anlayacaksınız.
Bilirsiniz bu duyguyu çok sevildiginizi ve özel olduğunuzu düşünürsünüz. Ama aslında bu boyle değildir, Birgun bu aci gerçekle başbaşa kalırsınız, ne yapacaginizi bilemezsiniz.
Çok yakın arkadaşım olan Beyaz beni her zaman sevdi,övdü, saydı, sövdü ama en çok o sahiplendi,korudu kolladı.
Lanet olası lise!!
Tüm başıma bunlari getirdi.Benim icin lise hayatı boktan,önemsiz, anlamsız, özel anlar taşımayan hayatın anlamsız bir bölümü. Hic gitmek istememistim,ne liseye ne de bu yere!!
Ortaokuldan beri kiloluydum.Yuzum sivilce doluydu.Kıvırcık saçlarım vardı. Evet,hikayenin kahramanı hep sarışın,
popi ve aranan bir tip olacak değil ya canım !!
Okulun ilk günü sünepe sünepe etrafıma bakarak liseli tipleri süzmeye başladım. Hepside aynı standart tipteydi ben hariç. ..
Tam süzerken hiçte beklenmedik birşey oldu.Tek tam net hatırladığım ` tüm sülaleni,ceddini,ecdadını `diye sövmemdi.
Miray sırların, yaşamın ve ölümün kilit noktası olan o kişi. Her şeyin başlangıcı ve belki de her şeyin sonu.
🗝️
6 yaşında ailesi tarafından terk edilen Miray, yıllar sonra babasıyla karşılıyor ve böylelikle hayatında yüzleşmeye belki de hiç hazır olmadığı şeylerle yüzleşiyor. Miray, çok büyük bir oyunun döndüğünün farkında fakat o, oynamayı red ediyor. Yöneticiyi arıyor. Yönetici ise planını gerçekleştirdığinde, asıl yıkım ve oyunun o zaman başlayacağının farkında değil. Çünkü Miray, yalnız değil. En yalnız kaldığını sandığı anda bile.
❝Çığlıklarını duyuyorum. Yardımım için yardımın gerek, Kimsesiz.❞
.
.
.
.
Her okuyucuya hitap etmeyebilir.