Κοίταξα τον άντρα στο απέναντι τραπέζι να συζητά με μια γυναίκα, ίσως να ήταν μεγαλύτερη μου.
Το μόνο σίγουρο ήταν, ότι ήταν όμορφη.
Ήπια μια γουλιά από τον καφέ μου και δάγκωσα το χείλος μου.
Ήταν ψηλός, σχεδόν έφτανε το 1.90, είχε κάστανα μαλλιά και καφέ μάτια. Μα πάντα ήταν ψυχρός.
Δεν γελούσε ποτέ, για χαμόγελο; Ούτε για αστείο.
-"Επ, πού κοιτάμε;" με ρώτησε η αδερφή μου και χαμογέλασε πλατιά.
-"Πουθενά. Ο χώρος είναι...ωραίος " είπα αδιάφορα και κοίταξα έξω από το παράθυρο.
Την άκουσα να γέλα, πρίν, κοιτάξει διακριτικά πίσω της.
Δάγκωσε το χείλος της και με χτυπησε φιλικά στον ώμο.
-"Μμμ...κόλαση ο τύπος. Ποιός είναι;"
Κοίταξα τον καφέ μου και έπειτα, σήκωσα το βλέμμα μου, πάνω της.
-"Είναι ο διευθυντής μου."
Don't copy my story in any way please. 🚫
All rights belong to me.
Η ιστορία έχει να κάνει με το εξής πάμε και ένα παράδειγμα
Μπαίνω μέσα στο σχολείο μόλις με βλέπει αρχίζει να μου μιλάει, τον προσπερνάω αγνοώντας τον, όμως ούτε σήμερα δεν ήταν η τυχερή μου μέρα....
Με σταματάει καθώς αρπάζει το χέρι μου με δύναμη και με γυρίζει για να τον κοιτάξω.
Ο πόνος στο πρόσωπο μου έκανε την μορφή του...
"Τι έγινε Emma μας έφυγε η μιλιά σαυριτσα;"
Δεν τον κοιτάω , το κεφάλι μου είν' σκημενο προς τα κάτω για μια ακόμη φορά...
"Όταν μιλάω θα με κοιτάς!"
Φωνάζει και μου σηκώνει το κεφάλι για να τον κοιτάξω..
Τον κοιτάω αλλά δεν τον κοιτάω με αθώο βλέμμα αλλά με θυμωμένο βλέμμα...
" Ωωω μωρε η Emma θύμωσε παιδιά! "
" Άσε με επιτέλους ήσυχη"
Τον κοιτάω και τραβάω το χέρι μου από το κράτημα του και φεύγω
Με κοιτάει χωρίς να περιμενει αυτό που έκανα μαζί και όλα τα παιδιά που ήταν γύρω μας..
🥇 #Player - 10/11/20
🥇 #Shygirl - 05/05/20
🥈 #BadBoy - 05/10/20