KARŞILIK

Yine, yine ve yine o sıradan sabahlardan biri... Sıkıcı hayat, aptal hayat,boktan hayat...

"Kalk hadi kalk seni mi bekliycem. Hazırlan çabuk gidiyoruz!"

Babamın sesiyle uyandım tabi o Oğuz denilen herife baba denilirse.
Yine ne yaptı kim bilir. Kavga etmiş olabilir hatta birini bıçaklamış bile olabilir.

Her akşam bara gidip içki kokularıyla gelen ayyaştan her şey beklenir.

Normal bir baba kiz olsaydık 'akşam nerdeydin baba' diye sorabilirdim şimdi sorsam bile alacağım cevabı biliyordum.

Daha fazla bağırmadan hemen yataktan kalktım banyoya girdim. Hızla elimi yüzümü yıkadıktan sonra banyodan çıktım.

Babam otelin arka tarafına bakan pencerenin kenarında dikilmiş duruyordu.

"Geldim işte." diye mırıldandım ve telefonumu cebime koyup kapıya ilerledim tam koluna uzanacakken
"Buraya gel açma kapıyı!" diye bağıran ayyaşa döndüm.

"Pencereden çıkıyoruz." dedi ciddi ses tonuyla.

Tam nedenini soracaktım ki durdum ve sormadım. Tahminimce otelden parayı ödemeden kaçacaktık.