Konuşsam dilim kanardı, sussam yüreğim.
İçimde kalan umudun son kırıntılarını da kaybettirdi kaderim.
Yitirdiğim hayalleri, ulaşamadığım yürekleri, duyuramadığım sesimi aradım lakin; sonunda sadece düş kırıklarımdı elimde tutabildiğim.
Her şeyin son bulduğuna inandığım tam o anda, tutunduğum tek dalım olan elâ harelerin içinde umudumu buldum.
Benim kabullenmeye dahi korktuğum yaralarımın üstünden tek tek geçen dudakların izine yandım, tutuştum; uğruna kül oldum.
Gözlerinde cenneti taşıyan adamın, yaralarıma derman olan ruhuna tutuldum.
🍁
❗18+ sahneler vardır şiddet içerir sevmeyen okumasın sonra gelip yorumlarda psikolog rolü yapmayın
Bu kurgunun kendime ait olduğunu belirteyim sonra çalınmış ismi verilmesin
İçine öfke hissi dolmuştu
Nasıl yapardı bunu?
Nasıl cesaret ederdi buna
Esra onu bırakıp gitmeyi gerçekten göze almışmıydı?
Esra onu gerçekten sevmeyi bırakmış mıydı?
Kendini geçmiş nasıl çocuklarını yalnız bırakırdı?
Ondan olan iki canı bırakıp gidecek kadar bıkmış mıydı kocasından?
Ateşin kafasındaki düşünceler susmuyordu
O sadece Esrayı istiyordu
Belkide istemiyordu
İçindeki duyguyu o bile bilmiyordu
Ama Ateş şuan sedyede yatan karısından başka birşey görmek istemiyordu
Ona iyi davranmasa bile karısının yanına gelirdi hep çünkü bilirdi Esra gidemezdi
Esra kaçamazdı ondan
Yapamazdı
Onu yalnız bırakmazdı
Çünkü Esra fazla iyiydi
Fazla saf
Fazla masum biriydi
Çok zor şeyler yaşamış
Şiddet görmüş
Susmaya mahkum bırakılmış
Korkak bir kadındı Esra
Kocasından korkan
Ateş bunun farkındaydı
Ne yapacağını bu kez koskoca Ateş Özar bile bilmiyordu