Hepimizin hayatta öteleyip durduğu şeyler vardır, yapmak için yanıp tutuştuğumuz ama bir türlü deneyemediğimiz... Ya ben? Ben neye sahiptim? Kendi başına bir şey yapamayan, bir kaybeden. Niye toplumun önerileri bizi yönlendirsin ki.
Burası Kaybedenlerin umutlarıyla körü körüne bağlandığı bir dünya.
Bu benim kıvılcımım, ateşe aşık,özgürlüğü tatmaya çalışan biri
"Belki, mutlu oluruz. Ya da rol yaparız yine."
Karanlığına aitti o. Işığını ararken kaybolan bir yolcu.. Aydınlığa karışmak isterken daha da çekildi dipsiz karanlıklara, Kalbimi söktü yerinden ve karanlığına sessiz bir melodi fısıldadı, melodisi fısıltıdan kaosa yol açtı, her şey koptu, beni ölümüme, ateşine itmişti.
"Peki ya yanmak istemezsem?" bakışlarımı bulunduğum odada gezdirdim, korkak bir mırıldanmadan öteye gidememişti sesim.
"Kimse isteyerek yanmaz. Ki sen çoktan yanmışsın." benim korkak fısıltım, onun baskın sesiyle ezilmişti bile.