ACINI RÜZGARA FISILDA

Her insan gülerdi. Ama canı yanan bir başkaydı be. Onun gülüşü bir başkaydı işte. Benim gibi gülüyordu. Nasıl ki küçük bir çocuk, kahkaha atarken anne ve babasının ona susması için baktığını görüp kahkası kursağında kaldıysa bizimde kahkahamız kursağımızda kalmıştı. Gülmeyelim diye susturulmuş, mutlu olmayalım diye ağlatılmıştık. Her insan gülerdi. Kimine çok yakışırdı. Kimine hiç yakışmazdı. Ama en çok canı yanan güzel gülerdi. Çünkü o gülüşün ardında küçük bir çocuğun kahkahası gizliydi. İşte O 'da böyle gülerdi. Çocuk gülüşlüme...

-Acını rüzgara fısılda. Alıp götürsün uzaklara.
+Ya rüzgar ters yönden eser de,acımı yüzüme vurursa?
- O zaman yüzleşirsin.