YENİDEN, YANDI TÜM IŞIKLAR
''Sevmiyorum, yalnız kalmayı sevmiyorum. Herkesle arkadaş olmayı, herkesi tanımayı, herkesle konuşmayı istiyorum.'' dedim boştaki ellerimi kaldırıp onun beline yerleştirirken.
'Kalmayacaksın,' dedi hafifçe geri çekilip elleriyle yüzümü kavrarken, 'söz veriyorum seni hiç yalnız bırakmayacağım. Hiçbir zaman hissetmeyeceksin yalnızlığı.'
Başımı iki yana salladım. Başar, benim annem, kardeşim olabilir miydi, olmazdı. Ben o yalnızlığı on bir yıldır yaşıyordum, bir anda, bir sözle geçmezdi ki.
''Benim yalnızlığım kalbime işlemiş, o yalnızlığı alamazsın oradan.''
'Alacağım, sen bana inanırsan yapacağım. Belki hiçbir şeyi unutamazsın ama bu saatten sonra telafi edebileceğimiz ne varsa edeceğiz, yeniden mutlu olacaksın, Zeren. Söz veriyorum, yalnızca benim sözüme güven.'
Parmaklarıyla yüzüme düşen damlaları yok ederken, saçlarımı okşarken nasıl güvenemezdim ki zaten?
''Kimse benim başımı okşayıp bana her şeyin geçeceğini söylememişti, Başar.''
'Ben yaparım, başını da okşarım, her şeyin geçeceğini de söylerim sana.'
''Hep yapar mısın peki?'' diye sorduğumda başını hızlıca salladı. Tekrar yaşlı gözlerle ona sarıldım. Ruhumun ilacı, bir çift kolun tesellisine bağlıymış, fark ettikçe sarsılıyordum.
20.04.2021 başlangıç.
11.10.2021 bitiş.
Çalıntı durumu olursa direkt rapor ederim, hesabınız da elinizden gider, ona göre. Tüm sosyal medya hesaplarımdan da yayımlarım, herkese şikayet ettiririm. Herhangi bir bahanenizi de kabul etmiyorum, zaten hırsızlık yapan bir insana yapılabilecek tek yaptırım bu, saygılı olun.
Bu hikayede, Wattpad üzerinde yayımlanan diğer hiçbir kitaptan esinlenme veya alıntı yapma gibi bir saygısızlık yapılmamıştır. Tüm olay ve cümleler şahsıma ait olup kurgu, kendi hayal ürünümdür.
