-''Sen benim karanlığımda ki ışığım,GECE GÜNEŞİM'si.Meleğim,inci tanem,özüm,kurban olduğum,gülüşüne öldüğüm burda kalbimin attığını hissettiğim seni ilk gördüğüm yerdeyiz ve ben tüm gerçeklerimle burdayım -elini kalbimin üstüne koyup devam etti-eyer hakkım da öğrendiğin şeylere rağmen bu su kadar saf ve temiz kalpte hala bana yer varsa sana bişey sorcam.''dedi ve elini kalbimin üstünden indirip kollarını belime sardi ve cevap beklermişçesine gozlerime baktı başımı usulca sallayıp.
-"sor"dedim kısık bir sesle.yerinde kıpırdanırken kafasını sola çevirip dudaklarını yalıyarak kafasını bana geri çevirip o gece karası gözlerini gözlerime dikti.gözlerin de sormaya çekinir bir bakış vardı.sonra derin bir nefes alıp alnını alnıma dayayarak tek nefeste
-"BENİMLE EVLENİR MİSİN? GECE GÜNEŞİM."dedi.
"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle
"Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuştum...benim isyan etmemin aksine o bana acıyan gözlerle bakıyordu ne kadar acizdim
Kolumu tutan elinden kurtarıp kapıya doğru koştum belime sarılan kollar buna mani oldu kafasını boynuma gömerek derin nefes a
ldı
"Veremem....."
"Eğer benden gitmeye kalkarsan seni odaya bile zincirlerim ama izin vermem"dedi korkudan ne yapıcağımı bilmiyordum artık yaşamak istemiyordum bu adamın esiri olmaktan bıkmıştım....