Aşk'ın Mucizesi

Hayat bazen bizleri hata yapmaya zorlar. Hata yapalım ki doğruyu yanlışı öğrenebilelim diye. Hata yapalım ki onlardan ders çıkartıp aynı hataları tekrar tekrar yapmayalım diye. Hata yapalım ki hayatımıza aldığımız insanlarda daha dikkatli olalım diye. Hata yapalım ki düştüğümüzü kalkmayı bilelim. Yeri gelir çok düşersiniz; düşmelerin haddi hesabı yoktur çünkü. Önemli olan o düşüşlerden nasıl kalktığınızdır. Ya bir şeyler öğrenip her seferinde daha güçlü kalkarsınız ya da aynı hataları tekrar yapıp her seferinde pişman olarak kalkarsınız. Peki ya siz hangisisiniz? Ben elimden geldiğince hatalarımdan dersler çıkartıp kalktım. Her seferinde daha da güçlü oldum çünkü asıl kendime önem vermem gerektiğini öğrendim. Belki bunu çok geç öğrendim ama şimdi onu uygulayabiliyorum. Onun bunun lafıyla değil de kendi isteğimle yön veriyorum hayatıma. Sanırım şuan yaşadıklarımda hatalarımdan ders çıkarttığım ve asıl anlamam gereken şeyi anladığım için evrenin bana verdiği bir hediye. Bense o hediyeye kimsenin dokunmasına izin veremem. Çünkü ona geç ulaştım, onu bulmam için çok kez düştüm, çok kez kazık yedim, çok kez ağladım, çok kez de beni kimsenin sevemeyeceğini düşündüm. Ama "O" geldi beni sevgiye inandırdı, sevilmeyi öğretti. "Bundan sonra kimseyi hayatıma almayacağım." dediğimde anda geldi ve hayatı öğretti bana. Yaşamaktan zevk almamı sağladı.
Hiç bir zaman hayatınızda ne olacağı belli olmaz. Mucize dediğiniz şey hiç beklemediğiniz zamanda karşınıza çıkar. O da karşıma hiç beklemediğim zamanda çıktı. İyiki elimin tersiyle itip umursamamazlık yapmamışım. Ben mucizelere inanmazdım ama artık herşeyin bir sebebi olduğunu düşünür oldum. Peki ya siz, siz inanır mısınız mucizelere?