Sadece "Seni çok özledim Miran. Yanımda olmana çok ihtiyacım var," diyebildim omuzlarımı düşürerek ve başımı yere eğip ağlamaya devam ettim.
Çenemden yavaşça tutup başımı yukarı kaldırdı. Ellerini omuzlarımdan ellerime kaydırarak ellerimizi birbirine kenetledi. Yüzünü yüzüme yaklaştırdı ve nefes alış verişini tenimde hissedebiliyordum. Gökyüzünün en koyu tonuna boyanan gözlerine çöken efkâr her halinden belliydi. Hüzün dolu bakışları kalbimi yakmaya yetmişti.
Tek eliyle kalbime dokunarak, "Ben" dedi ve biraz duraksayarak devam etti, "ne zaman yanında olmamı istersen ben her zaman burada olacağım." Dokunuşuyla kalp atışlarım daha bir hızlı çarpmaya başlamıştı. Bunu hissetti ve yüzüne o sıcacık gülüşü yayıldı. Konuşmaya devam ederek, "ve ben seni ne zaman özlersem" tek elimi alarak kalbine götürdü ve elimi sıkıca kalbine bastırdı "her zaman burada olacaksın ve yerini asla kimse alamayacak," dedi.
Gözyaşlarım intihar edercesine gözlerimden akmaya devam ediyordu ve ben buna asla engel olamıyordum. Bu an hiç bitmesin istedim, Miran hep benimle olsun yanımda olsun istedim ve gözlerimi kapatarak başımı Onun göğsüne yasladım.
.
.
Bu hikaye sevip de kavuşamayanlara ithafen yazılmıştır...
🥀
24.04.2020 kitap başlangıcı.
"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle
"Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuştum...benim isyan etmemin aksine o bana acıyan gözlerle bakıyordu ne kadar acizdim
Kolumu tutan elinden kurtarıp kapıya doğru koştum belime sarılan kollar buna mani oldu kafasını boynuma gömerek derin nefes a
ldı
"Veremem....."
"Eğer benden gitmeye kalkarsan seni odaya bile zincirlerim ama izin vermem"dedi korkudan ne yapıcağımı bilmiyordum artık yaşamak istemiyordum bu adamın esiri olmaktan bıkmıştım....