Zevahir

Güçlü kahkahaları salonda yankılanıyordu,gözyaşlarını silerek konuşuyodu güzel yaralı kız.

"Sen hiç karanlıkta kaldınmı?"dedi kız,gözyaşları arasından genç adama bakarken.
"Güçlü olmasanda öyle göründünmü?"
"Hadi bi soru daha".
"Sen hiç ...sen kaldınmı?"
"Kimse senin nelerle başa çıkmaya çalıştığını, neleri kazandığını,neleri kazanamadığını,kimlerin yanında olmak isteyip,neleri karıştırdığı kafanı,neler hissettiğini" hıçkırıklarının arasında etrafa bakınırken son sözlerini söyledi.
"Neleri hissetmekten koktuğunu"genç adamda tutuğu gözyaşlarını bıraktı burkça baktı kıza gözyaşlarına.
"Bazen "dedi kız "bazen okadar sesiz kalırızki patladığımızda, hevesimiz kırıldığında , sesimizi taa çocukluğumuzdan duyarız.
"Ben çocukluğumu yaşayamadım şimdi tüm çocuklar bana evcilikten ibaret tüm masallar bana kötü son.."