Αγαπημένε Άγνωστε

Θεσσαλονίκη,
Σάββατο 25 Απριλίου

Αγαπημένε μου,

Έτσι σε έχω βαφτίσει κι ας μη το ξέρεις, κι ας μη σε ξέρω, κι ας μην έχουμε συναντηθεί ποτέ...

Δε ξέρω ποιος είσαι. Δε ξέρω καν αν σε έχω συναντήσει μα έτσι από εδώ και μπρος θα σε αποκαλώ μέχρι να εμφανιστείς μες στη ζωή μου. Σε εσένα κάθε μέρα θα εμπιστεύομαι τα συναισθήματα μου, σ' εσένα μέσω τούτης της εφαρμογής εμπιστεύομαι τα άδυτα των σκέψεων μου.

Όπως σου προανέφερα, ψυχή μου, δε ξέρω ποιος είσαι. Ουσιαστικά, απευθύνομαι ενδεχομένως σε ένα ανύπαρκτο πρόσωπο. Για κάποιο λόγο η καρδιά μου υπαγορεύει πως υπάρχεις κάπου. Ίσως φταίνε τα νιάτα μου, το γεγονός πως είμαι αθεράπευτα ρομαντική που με κάνει να πιστεύω σ'αυτά.

Μακάρι να βρω το θάρρος όσα γράμματα σκοπεύω από εδώ και μπρος να σου γράψω, αναλύοντας σου τη κάθε μου μέρα λες και βρίσκεσαι εδώ μαζί μου, να στα στείλω με το τοπικό ταχυδρομείο. Ή καλύτερα, μακάρι κουράγιο μπόλικο να μαζέψω, το σύρτη του παραθυρόφυλλου να τραβήξω και να τ' αφήσω να σκορπιστούν και να παρασυρθούν από τον αέρα.

Το επερχόμενο βιβλίο μου έχει αρχίσει να παραπονιέται, πρέπει να φύγω...

Ολοκληρωτικά δική σου