GEÇ KALMIŞLIK HİSSİ

Zihnimde beliren bir çift göz düşüncelerimin arasına kağıda damlayan mürekkep gibi düştüğünde, içimdeki huzursuzluk kendini tekrar belli etmeye başladı, bu huzursuzluğu hissettiğim için kendime bir lanet daha okudum. Geçmiş geçmişte kalır mıydı? Yoksa bu da ezberlenmiş bir yalan mıydı? Eğer kalsa şuan hissettiklerimin nedeni neydi?

Ona bakmaya hiç niyetim yoktu, daha doğrusu cesaretim. Bana baktığını bütün hücrelerimde hissedebiliyordum, bana bakması beni daha da gererken yavaşça yutkundum ve aklımı toparlamaya çalıştım.

Nefes alsam ne oldu diyecekmiş gibi dikkatle beni izleyen gözlere buluşturabilmek için gözlerimi bu manasız gerginliğin uzamasını daha fazla istemedim ve ona dönmeye karar verdim. Ama sadece karar olarak kaldı. Başımı bile kaldıramadım.

Sevdiğim adamın gözlerine bakamıyordum, aşık olduğum adam yüzünden.