Ne ki bu siyaha olan öfkemiz? En kötü günlere kara deyişimiz. Halbuki en çok beyaz üzer bizi. Kayıplarımızın beyazlara bürünüp dünyamızı bile terk etmesi. Beyaza giden insanın siyah ile tutulan yasları. Aniden gelen inatçı aşkları... -Kaç kişiyi kaybettiniz bilmiyorum ama ben bu koca şehirle yok oluyorum... -Doğru insan olmak yeter mi? Doğrular da en az yalanlar kadar acımasız olabilir halbuki...