"Bana bak! Lanet olsun yüzüme bak Liesbeth! Burada sadece sen ve ben varız. Ve bana bakmadığında ben yok olmayacağım!" "Beni çaresiz bırakıyorsun. Ne yapsam olmuyor. Ne olur bırak beni..." Bacaklarım tutmuyordu, dayanabileceğim hiçbir şey yoktu etrafımda. Yere yığılacaktım. Ve o en güçsüz anımda dizleri üstüne çöküp bacaklarıma sarıldı. "Dur artık Liesbeth, lütfen. Sakin ol... Ben buradayım! " Derin nefeslerimiz sessizlikte birbirine karışmıştı...All Rights Reserved