Başlangıç Tarihi » 05.04.20 «
Final Tarihi » 31.12.21 «
Hiçbir zaman bir çıkış yolu bulabileceğimi düşünmemiştim, o hayatıma girene kadar benim için mutlu bir son olduğunu bile düşünmemiştim.
Bana nasıl hissettiğimi sorduğunda, hiçbir şey demedim ama onun yanında bütün renkler çok daha parlak görünüyordu. Yıldızlar artık geceleri aydınlatıyor, fırtınalar onun sayesinde yok oluyordu. Onun yanında ayaklarım beni çok hafif hissettiriyorlardı. Onunla birlikte güneş ilk kez benim için doğuyor gibiydi.
Ama ben yine de tüm işaretleri görmezden geliyor, ona sırtımı dönmeye devam ediyor, kalbimi ondan saklamaya devam ediyordum. Onun aşkım için savaşmasını istiyordum, içten içe ona güvenmeyi dileyip duruyordum.
Evet, ona karşı hep inatçı kalıyorum, çünkü onda bütün güzel şeylerin olduğunu bir türlü kabul edemiyorum. Onun benim için doğru kişi olduğunu kendime bir türlü itiraf edemiyorum. Onu görünce kalbim hızlanıyor, kafam karışıyor, başım hiç olmadığı kadar hızlı dönüyor. Bunun aşk olduğuna emin olsam bile bunu kabul edemiyorum. Onda daha önce hiç görmediğim bir şey gördüm, bu beni korkutuyor, bütün bunlara rağmen bir türlü karar veremiyorum.
Onun yanında kendimi bir çocuk gibi hissediyorum, oynayacak bir şeye ihtiyaç duyan bir çocuk gibi hissediyorum. Yaşayamadığım çocukluğumu bana yaşatan o adamı çok sevmekten başka bir şey gelmiyor elimden. Arka bahçede birbirimize koştuğumuz, birlikte uzaklara gitmekten asla korkmadığımız bir dünyanın içinde yaşıyor oluşumuz bütün buzları eritiyordu.
Karanlık olana kadar dışarıda duruyor, birbirimizi çok seviyorduk.
Şimdiyse artık güneş hiç açmıyor.
Gün ışığı hiçbir şeyi düzeltemiyor.
Karanlıkta başlayan hikayemiz tekrar karanlığa gömülüyor.
[Olayların gerçek kurum, kuruluş ve kişiler ile bir ilgisi yoktur.]
[Tüm haklarını saklıdır.]
"Nadir olan ne varsa nadir olan içindir."
'' Gel buraya küçük dahi..'' derken ışıl ışıl yeşil gözlerine,dolgun kırmızı dudaklarına baktım.Omuzlarından aşağıya şelale gibi dökülüp ince beline değişini kızıl saçlarının,uzun bacaklarını süzdüm aç bakışlarla...
Ben ona hep aç kalacaktım. Ne olduğu,kim olduğu ya da çaresiz ' sessizliği' asla umrumda olmayacaktı.
O benim sessizliğim bense onun kalan hayatımız boyunca herşeyi olacaktım ama en çokta onun duyuramadığı sesi olacaktım.
***
Bazen her ses anlamsızlaşır alelade olur ama duyabiliyorsan...Peki ya her yer herkes sessiz olsaydı. Ne yapardın ? Çünkü o ne kadar zeki olursa olsun hep içinde sesini kaybettiği yaşta olacak. O küçük kız olarak..