Bİ İZ

Biz, yine zifiri karanlığın ortasında oturup dertleşiyorduk. Biz kim? dersen, içimde ki benlerin toplamı...Biz ediyorduk.

Çoktu çünkü, 3 tü, 5 ti, bazen daha da çok. Hep savaş alanı, kan kaybından ölen, arkasından bıçaklanan, soldan güçlü bir kroşeyle yere serilen, şah damarından kesilen, yaralanan en çokta yarılı olan benler vardı. Sağ çıkan yoktu...! Çünkü yaralı bir at bile acı çekmeden ölmeyi hak ediyordu. Bu yüzden belki de yaralı bırakmıyordum, çok kanamasın, az acı çeksin diye.!

Öldürmek tek çareydi. Sevgisizlik...bazıları sevgisizlikten, bazıları da kimliksizlikten ölüyordu.

Nihayetinde her şeyi sıfırlayıp, boşlukta sallanırken uzanıyordum yatağa, yoksa uyumak güçtü. Uyumak istiyordum, uyumak yapılabildiğin de en iyi şeydi...

27.11.2020