Kimsesiz bir çocuk gibi şehir

Dokunduğun yerler şimdilerde canımı yakıyor, baktığın yerlerden ateşler yükseliyor...Kimsesiz bir çocuğun hüznü sinmiş üstüme sevgili, ne ben anlatabiliyorum ne de kimsesiz olan çocuklar...Birşeyler söylemem gerek biliyorum ,fakat dudaklarımda ucu kör bir bıçak ne ben konuşabiliyorum ne de kimsesiz çocuklar.Beni soruyorsan eğer kimsesiz çocuklara sor beni onlar anlatır arafta sıkışıp kalmış çaresizliğimi ... Onlar söyler terkedilmiş şehir gibi hissettiğimi ...