Belki de hayatımda hiç bu kadar koşmamıştım , yada bu kadar çok korkmamıştım.
Ama o zaman ayaklarım benden bağımsız hareket ediyor ve durmadan koşuyordu '' ondan kaçamazsın '' diyen tarafımın sesini bastırarak insanda bulunan en mantıksız şey olan ''son umut'' denen şeye güvenerek tabanları yağlayarak daha hızlı koşmaya çalıştım şu an durup kahkahalar atmak istiyordum ben , ben ciddenmi kıyamet kopsa umursamayan ben ama neyseki bunu yapmadım . Yapacağım en büyük hatayı yapıp diğer sokağa saptım ama bu çıkmaz sokaktı okkalı bir küfür savurarak geri dönmeye çalıştım ama çok geçti beni sertçe duvara yasladı
Korkumun üzerini ifadesizlikle örtmeye çalıştım sanki çok kolaymış gibi soğuk bir şekilde
" uzak dur benden " dedim.
Alaylı ve küçümser bi şekilde güldü .
" hah çok mu kolay , denemedimmi sanki senden uzak durmak senden daha zor "
O an onun gözünde acı ve hayalkırıklığını görünce kalbim titredi ama sustum ifadesiz ve titrememesine çalıştıgım bir sesle
" ben... istemiyorum "
Sesim o kadar kesin çıkmıştı bu adam ne bekliyorduki beni kaçırdığı için boynuna atlayacağımı falanmı hele ki ben
Gözundeki tüm duygular örtüldu yine soğuk insanı korkutan bakışlarla
" benden kaçamazsın güzelim ... her nereye gidersen git hep seninle olucam, kaçmayı sadece deneyebilirsin..."