Yargılamıyorum çünkü bence kötü insan diye bir şey yok aslında,herkes "kendi aklınca" doğru olanı yapıyor.Yıllardır süren doğru olma çabalarım yüzümü kara çıkarmış sonu gelmez mutsuzluktan bir çukura doğru sürükleniyordum.Ben de kaçtım.Yanlış olduğunu bilerek kaçtım.Belki korktum belki çok cesurdum.Artık pek umursamıyorum.Çok fazla şey gördüm,gözlemledim,pek çok insan tanıdım.Mutululuk dışarıda,yaşta değil.Mutluluk içimizde bir yerde.Etrafımızda olmamızı istenilen kişiler zaten mevcutken bu telaş niye?Sadece hayatta kalmak için yaşayacak,çabalayacaksak neden varız?Artık korkmuyorum keşfetmekten,yaşamaktan, yanlış yapmaktan.
-Rüya