"Bunu sen başlattın." Ona biraz daha yaklaştım. "Karşılık veriyor olmama kızamazsın." Aramızda bir adım kalana kadar ona yaklaştım. Boyunun uzunluğu karşısında onunla göz teması kurmak için kafamı yukarı kaldırmam gerekiyordu. "Ayrıca arabamı çaldın. Evime girdin. Bunlara susacak değilim." "İnsanlar yaptıklarına her zaman susacak değil." Aramızdaki mesafeyi kapatarak kapı kolunu tuttuğu elinin üstüne elimi koyarak ona biraz daha yaklaştım. "En azından ben öyle değilim. Buna alışsan iyi edersin." Kapı kolunu indirerek kapıyı açmasını sağladım. Kapı açıldığı gibi oluşan aralıktan geçerken tuttuğum nefesimi anında bıraktım. Neden böyle oluyordu? Onunla konuşurken hiçbir sorun olmuyordu ama yanından ayrıldığımda heyecan olarak adlandırmak istemediğim bir duyguyu yaşıyordum. Teninin çok kısa bir süreliğine tenime değmesi bile kısa bir anlığına kalbimi tekletmişti. Kim Namjoon'un beni böyle bir duygu çıkmazına sürükleyeceği kimin aklına gelirdi? Kim Jennie & Kim Namjoon
12 parts