Anlamsız bir yolculuktaydım sanki. Amaçsız bir yolda yürüyordum beynim gücünü yitirmiş ayaklarım benden izinsiz hareket etmekte,bizimkisi Anlamsız bir hikayedi.o benimle konuşmazdı soğuk biriydi o gözleri bomboş bakardı bana.Nerden bilebilirdim kalbinin benim için atmakta olduğnu. Ben onu tanımazken, o benim her şeyimi bilirdi. Fakat bunu benden sır gibi saklardı. Hayat bize acımasız oyunlar oynadığını en yakın arkadaşım gittiğinde anladım. Kardeşim dediğim insan beni yarı yolda bıraktığında...
Bu yüzden resim çiziyorum, çünkü hayallerimdeki dünya kağıt ve kalemin birleşiminden oluşuyordu. Kalemin kağıtta bıraktığı izler bana umudu ve hayatı tekrardan öğretiyordu.