Arkadaşlar daha önce hiçbir yazma eğiliminde bulunmadım, telefonumun klavyesiyle ve dil anlatım dersiyle de aram bok gibi ondan dolayı kendi konuştuğum dilde yazıcam genelini, sokak türkcesi kullanıcam yani bana demeyin sonra yok o a harfi büyük olacaktı, yok şunun şurası şöyle olcaktı, hepimiz yomlu yumlu konuşan teenleriz yaane şekil şukul yapmanın alemi yoaaaah, gelelim hikayeyeee, yav işin aslı hikaye hakkında aklımda zerre fikir yok, allam az fikir verin ilk hikayemi yazim pıliz (olmayan okuyuculara seslenen ecemin dramı) bu arada multimedya koymak felan fav yapmak yok mesajlaşmak bi boktan haberim yok bilmiyom yani zamanla öğrencez, yazmaya başlarsam da eğer 10-20 kişi bile okusa ben onlar için devam ederim yazmaya, yani "YB YB, ağzına sıçim yazar yb nrde?, lan yeter yaz şu bölümü" türü cırlamanıza hiç gerek kalmiycak ben hınzır gibi yetişcem size canlarım, ya hikaye amerikada geçse olmaz türkiye desen ben bilmiyom çok, kıbrıs olsun benim yaşadığım yer olsun. SÇS CNMLR
🐥
Civan: EFNAN ÇILDIRTMA BENİ!
Siz: Bağırma bana!
Civan: Ne işin vardı o herifin arabasında senin?
Civan: Ben sana uzak dur dedikçe tersini yapıyorsun!
Civan: Üç gün ulan!
Civan: Üç gün yoktum!
Civan: Ben arkamı döner dönmez ona mı gittin?
Siz: CİVAN ÇILDIRTMA BENİ!
Civan: Bağırma bana!
Siz: Ne ima ettiğinin farkında mısın sen
Siz: Bence bu konuşmayı burda bitirelim
Siz: Birbirimizin kalbini kıracağız yoksa
Civan: Bitirelim bencede.
Civan: Biz bu konuşmayı sonsuza dek bitirelim.
Civan: Ben anladım sen asker yolu beklemezsin.
Civan çevrimdışı.
Gözlerim bir süre son mesajında takılı kaldı. Yüzümde buruk bir tebessüm oluşurken kırılan kalbimle ekranı kapattım.
Babam askerdi.
Bilmiyordu.
Abim askerdi.
Bilmiyordu.
Civan Mert Türkoğlu benim doğduğumdan beri asker yolu beklediğimi bilmiyordu.
🐥